Dotychczas zdrowa, 30-letnia pacjentka zgłosiła się do przychodni z powodu ropnego wycieku z pępka od około 3 dni. Kobieta nie gorączkowała i nie zgłaszała innych objawów. Uraz (w tym przekłucie pępka) negowała. Nie przyjmowała leków na stałe.
W badaniu przedmiotowym pacjentka w stanie ogólnym dobrym, wydolna krążeniowo-oddechowo. Obecna ropna wydzielina w pępku, poza tym skóra bez zmian. Perystaltyka prawidłowa. Brzuch miękki, bolesny w śródbrzuszu oraz podbrzuszu, bez oporów patologicznych. Objaw Blumberga słabo dodatni. Objaw Goldflama obustronnie ujemny.
Z racji powyższych odchyleń wywiad rozszerzono o konkretne objawy dyzuryczne. Choć pacjentka je zanegowała, to przypomniała sobie, że oddaje różowy mocz.
Wysunięto podejrzenie zakażenia moczownika. Z uwagi na dobry stan ogólny i brak wykładników ogólnoustrojowego stanu zapalnego, lekarz specjalista med. rodzinnej wdrożył klindamycynę 300 mg 3x/d z probiotykiem. Pacjentkę poinformowano jednak (i odnotowano ten fakt w dokumentacji medycznej), że w razie nasilenia dolegliwości musi niezwłocznie udać się na SOR.
Po tygodniu pacjentka ponownie przyszła do przychodni informując, że wizyta na SOR okazała się konieczna. W szpitalu potwierdzono obecność przetrwałego moczownika oraz utrzymano wdrożoną antybiotykoterapię. Pacjentka otrzymała skierowanie na badanie TK celem kwalifikacji do operacyjnego usunięcia przetrwałego moczownika.
Co to jest moczownik?
Moczownik jest strukturą, która w życiu płodowym łączy szczyt pęcherza moczowego z pępkiem, a po porodzie przekształca się w więzadło pępkowe pośrodkowe.
Jak się objawia przetrwały moczownik?
Dolegliwości wynikające z obecności przetrwałego moczownika (wyciek moczu z pępka czy zakażenie) ujawniają się zwykle w pierwszych miesiącach życia.
Manifestacja przetrwałego moczownika u nastolatków i dorosłych może obejmować krwiomocz, dolegliwości bólowe podbrzusza, objawy dyzuryczne, wyciek moczu z pępka (pacjent zgłaszający „potliwość pępka”) oraz guzy podbrzusza.
Powikłania związane z przetrwałym moczownikiem
Jako najczęstsze powikłanie uznaje się zakażenie moczownika, które potencjalnie może zagrażać życiu pacjenta.
W przypadku przetrwałego moczownika należy mieć na uwadze następujące kwestie:
- wyciek moczu z pępka u noworodka płci męskiej może współistnieć z zastawką cewki tylnej, a u dorosłego mężczyzny z przerostem gruczołu krokowego,
- u osoby dorosłej niejednorodny, zwapniały guz w okolicy szczytu pęcherza moczowego może być nowotworem moczownika (niestety najczęściej złośliwym).
Postępowanie w przypadku stwierdzenia przetrwałego moczownika
U noworodków obserwuje się duży odsetek spontanicznych regresji moczownika. W związku z tym operacja jest leczeniem z wyboru wyłącznie w zaawansowanych wadach oraz w wieku późniejszym.
Źródło: